قطعا فهمیدن کلیاتی از اینکه صدا چگونه ایجاد می شود کمک زیادی به ما خواهد کرد .
صدا ی انسان اغلب یک راز محسوب می شود . اولا ما نمی توانیم دستگاه صوتی خود را ببینیم در ثانی هیچ ساز ارکستری مشابهی وجود ندارد که ترکیبی از ساز بادی و سیمی باشد . آنچه می دانیم این است که ما دهان خود را باز می کنیم و صدا از آن بیرون می آید .
ارتباطات و فعالیت هایی که موجب می شود موسیقی و کلمات به راحتی از گلوی ما خارج شوند , پدیده ای پیچیده و جالب است . آنچه حالا مورد نظر می باشد این است که اطلاعات کلی در این زمینه دریافت نمایید تا ضمن تمرینات به ما در تجسم آنچه که رخ می دهد کمک کند .
ما دارای یک وسیله ی زهی هستیم که به آن فوت می کنیم . داخل گلویمان دو مجرا در کنار هم قرار دارد . در قسمت جلویی مجرایی وجود دارد که هوا را از طریق بینی و دهان به ریه ها می رساند و در قسمت پشتی مجرایی برای رساندن غذا و مایعات به معده قرار دارد . بالای مجرای هوا , جعبه ای غزروفی قرار دارد که تارهای صوتی در آن جا گرفته است و حنجره نامیده می شود .
در آن یک جفت تار که باعث ایجاد صدا می شوند وجود دارد که بسیار قوی و پوشیده از مواد مخاطی هستند . این تارها در برابر هوایی که به آنها وارد می کنیم از هم جدا و به هم نزدیک شده و مرتعش می شوند . این جعبه کوچک و عجیب صوتی تقریبا مانند یک ساز نیاز دارد که با فوت کردن نت مورد نظر را ایجاد کرده و لحن و شدت آن را تعیین کند .
تارهای صوتی با نحوه ارتعاش منحصر به فردشان واقعا حیرت انگیز هستند . مقدار کمی هوا پشت آنها موجود است , وقتی این فشار هوا بیشتر از فشار هوای روی تارها می شود تارها از هم باز شده هوا را تخلیه کرده و بلافاصله بسته می شوند . این عملکرد به تناوب بسیار زیاد و باورنکردنی پشت سر هم انجام شده و ارتعاش تار را ایجاد می کنند .
کیفیت صدای شما در وهله ی اول بستگی به نحوه بکارگیری تارهای صوتی و مقدار هوایی که به آنها می دهید دارد . و صدای آواز یا صحبت خوب هنگامی اتفاق می افتد که مقدار صحیح هوا به مقدار و اندازه ی صحیحی از تارها برخورد کند . این جمله تقریبا اساس تمام آموزش های مربوط به تکنیک صدا می باشد پس لطفا آن را خوب به خاطر بسپارید .
در صورت تمایل برای کسب اطلاعات بیشتر و دقیق تر در مورد ساختمان حنجره می توانید به بخش آناتومی حنجره مراجعه نمایید .
